-
1 φθαρτικός
φθαρτικός, verderbend, verderblich, schädlich, tödtlich; μανία ἕξις φϑαρτικὴ ἀληϑοῠς ὑπολήψεως Plat. Defin. 416; ἡ κακία φϑαρτικὴ ἀρχῆς Arist. eth. Nic. 6, 5,6; Plut.
-
2 ἐξ-ανθέω
ἐξ-ανθέω, 1) hervor-, aufblühen; γῆ ἐξανϑοῦσα, die Blumen treibt, Xen. Cyn. 5, 5; übertr., ὕβρις ἐξανϑοῠσα Aesch. Pers. 807; ausbrechen, hervorkommen, ὡς αἱματηρὸν πέλανον ἐξανϑεῖν ἁλός Eur. I. T. 300; von Hautausschlag u. Geschwüren, Medic.; übertr., ἐξήνϑησαν αἱ κακίαι καὶ ἀνεῤῥάγησαν Plut. Thes. 6; ἐκ τῆς ὑπολήψεως ἡ δόξα Arist. metaph. 3, 5; – πέφυκεν ἡ ἀνδρεία τελευτῶσα ἐξανϑεῖν παντάπασι μανίαις, endet in, bricht darin aus, Plat. Polit. 310 d, σῶμα φλυκταίναις καὶ ἕλκεσιν ἐξηνϑηκός, ganz damit bedeckt, Thuc. 2, 49, πλῆϑος μυῶν ἐξανϑῆσαν Strab. XIII, 604; komisch übertrieben τὸ ἔδαφος μα χαίραις ἐξηνϑήκει Luc. V. Hist. 2, 30. – 2) abblühen, verblühen; τελευτῶντος ἐξανϑεῖ τοῠ χρόνου Plat. Polit. 273 d; ἐξηνϑηκὸς δένδρον Poll. 1, 231; von Farben, verschießen, Plut. Qu. Rom. 98, vom Wein, die Blume verlieren, Symp. 6, 7, 1. – 3) Bei Sp., wie Luc., hervorsprossen lassen, hervortreiben, Piscat. 6, Plut. Eum. 16 Alex. 35, Alciphr. 3, 23.
-
3 ὑπό-ληψις
ὑπό-ληψις, ἡ, das Aufnehmen, bes. das Aufnehmen der Rede eines Andern, da, wo er aufhört, ἐξ ὑπολήψεως διεξιέναι, Einer nach dem Andern, Plat. de lucri cup. 228 b. – Dah. auch Antwort, Einwendung, Widerlegung, Isocr. 11, 30 u. Sp. – Annahme, Meinung; δυςχερής Arist. rhet. 3, 15; vgl. Plat. defin. 413 a 414 b; καὶ ἄγνοια Luc. Calum. 5. – Voraussetzung, Grundsatz, Arist. Nicom. eth. 6, 5,6 u. öfter. – Die gute oder schlimme Meinung von einer Person oder Sache, der gute oder schlimme Ruf, die öffentliche Meinung, Sp.
-
4 ὑπο-βολή
ὑπο-βολή, ἡ, die Handlung des ὑποβάλλω, – 1) das Darunterwerfen, Unterlegen, λίϑου Luc. salt. 37; ἐνεδρευόντων, das Hineinlegen der Nachstellenden in einen Hinterhalt, die verborgene Stellung eines Hinterhaltes, Pol. 3, 105, 1; ἐξ ὑποβολῆς, aus dem Hinterhalt, 15, 2, 12; das Unterschieben, bes. fremder, unächter Kinder, τέκνων Plat. Rep. VII, 538 a; Plut. Rom. 22; ὑποβολῆς γράφεσϑαί τινα, Einen der unächten Geburt anklagen, B. A. 312; dah. übh. Verfälschung, κλειδῶν, das Nachahmen der Schlüssel, Plut. Rom. 22. – 2) das unter den Fuß, an die Hand Geben, Vorsagen, ἐξ ὑποβολῆς ὀμνύναι, einen vorgesprochenen Eid schwören, Polemo bei Macrob. Sat. 5, 19; die Eingebung, Warnung, der Rath, ἐξ ὑποβολῆς, auf vorangegangene Verwarnung, Xen. Cyr. 3, 3, 37; Pol. 9, 24, 3. – 3) das Einfallen in die Rede, Unterbrechung, Erwiderung; dah. ἐξ ὑποβολῆς ῥαψῳδεῖσϑαι, singen, indem da, wo der Eine aufhört, der Andere sogleich anknüpft und fortfährt, D. L. 1, 57, wie ἐξ ὑπολήψεως, s. Wolf proleg. p. CXLI. – 4) die untergelegte Sache, Grundlage, ὑποβολὰς κατατίϑεσϑαι Plut. fort. Rom. 8; auch Gegenstand der Behandlung, z. B. λόγου, Stoff einer Rede, = ὑπόϑεσις, Luc. Dem. enc. 21. – Auch natürliche Anlage, Musonius bei Stob. ecl. 2 p. 428.
-
5 ὑπόληψις
ὑπό-ληψις, ἡ, das Aufnehmen, bes. das Aufnehmen der Rede eines anderen, da, wo er aufhört; ἐξ ὑπολήψεως διεξιέναι, einer nach dem anderen. Dah. auch Antwort, Einwendung, Widerlegung; Annahme, Meinung; Voraussetzung, Grundsatz. Die gute oder schlimme Meinung von einer Person oder Sache, der gute oder schlimme Ruf, die öffentliche Meinung
См. также в других словарях:
ὑπολήψεως — ὑπολήψεω̆ς , ὑπόληψις taking up fem gen sg (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Herillus of Carthage — Herillus ( el. Ἥριλλος) of Carthage, who lived in the 3rd century BC, was a Stoic philosopher and a pupil of Zeno of Citium.Diogenes Laërtius, [http://www.fordham.edu/halsall/ancient/diogeneslaertius book7 stoics.html The Lives and Opinions of… … Wikipedia
Рапсоды — (ραψωδί) исполнители и, может быть, творцы древнегреческих эпических песен. Вопрос о происхождении рапсодов и их первоначальной деятельности представляется спорным. Древнейшее свидетельство (Геродот, V, 67) относится к 607 г. до Р. X., когда… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Hérillos de Carthage — (floruit vers 250 av. J. C.) est un philosophe stoïcien hétérodoxe, disciple de Zénon de Citium. Auteur d une œuvre brève qui n a pas survécu, Hérillos est l un des philosophes stoïciens les moins connus. À la différence de son contemporain… … Wikipédia en Français
Герилл Карфагенский — Ἥριλλος Направление: стоицизм Герилл Карфагенский(др. греч. Ἥριλλος; III в. до н. э.)[1] философ стоик, ученик … Википедия
διασυρμός — ο (AM διασυρμός) διαπόμπευση, δημόσιος εξευτελισμός νεοελλ. δυσφήμηση τής τιμής, τής υπολήψεως αρχ. σχήμα λόγου που εξογκώνει το ασήμαντο παραβάλλοντάς το με το σημαντικό για να το γελοιοποιήσει … Dictionary of Greek
διατελώ — (AM διατελῶ, έω) [διατελής] βρίσκομαι σε ορισμένη κατάσταση νεοελλ. 1. (ευγενική κατάληξη επιστολής) («διατελώ μετά τιμής, μεθ υπολήψεως») 2. φρ. «διατελῶ ὑπό τινα» είμαι κάτω από την εξουσία κάποιου αρχ. 1. περατώνω, εκπληρώνω 2. εξακολουθώ να… … Dictionary of Greek
ενευδοκιμώ — ἐνευδοκιμῶ, έω (Α) 1. ευδοκιμώ σε κάτι ή με κάτι, αποκτώ δόξα, φήμη, έπαινο από κάτι («ἀλλοτρίοις σφάλμασιν ἐνευδοκιμεῑν», Πλούτ.) 2. χαίρω εκτιμήσεως, υπολήψεως από κάποιον («Αἰοχίνης ἐνευδοκίμει τοῑς Μακεδόσιν», Αιλ.) … Dictionary of Greek
εξαίρετος — η, ο (AM ἐξαίρετος, ον) [εξαιρώ] 1. εκλεκτός, διαλεχτός («εξαίρετος δάσκαλος, φίλος», «πολλαὶ δὲ γυναῑκές εἰσὶν ἐνὶ κλισίῃς ἐξαίρετοι», Ομ. Ιλ.) 2. όχι συνηθισμένος ή τυχαίος («μετ εξαίρετου τιμής, υπολήψεως», «ἐξαίρετον ἕλε μόχθον») νεοελλ. το… … Dictionary of Greek
ευμοιρώ — (ΑΜ εὐμοιρῶ, έω) [εύμοιρος] έχω καλή τύχη, ευτυχώ, ευδαιμονώ νεοελλ. έχω την καλή τύχη να έχω στην κατοχή μου, να κατέχω μσν. αρχ. έχω αφθονία κάποιου πράγματος, είμαι πλούσιος σε κάτι («τῆς κρείττονος παρά σοι εὐμοιρησάτω καὶ μερίδος καὶ… … Dictionary of Greek
καθεκτικός — καθεκτικός, ή, όν (Α) [καθέκτης] 1. αυτός που έχει την ιδιότητα ή τη δυνατότητα να κατέχει, να κρατεί, να συγκρατεί κάτι, συνεκτικός («ἡ μνήμη ἕξις καθεκτικὴ ὑπολήψεως», Αριστοτ.). επίρρ... καθεκτικῶς (Α) με καθεκτικό τρόπο (φρ. «καθεκτικῶς ἔχω»… … Dictionary of Greek
